:: حسن اکبرنژاد
“اینگونه است که جهان به پایان میرسد
نه با یک صدای انفجار، بلکه با یک ناله.” *تی اس الیوت
این عوض شدن مفهوم روشنایی و تاریکی برای آدم این عکس است که عکس را جذاب کرده است.
قاعدتن روشنایی نماد جایی است که در آن امید هست، جایی که میتوان خوشحال بود، جایی که میتوان کاری را انجام داد که دوستش داریم. ولی روشنایی در این عکس جای خوبی نیست. ایستادن جلوی رستوران، فروشگاه یا هر جای دیگری که بخواهی مردم را ترغیب کنی که چیزی بخورند، بخرند یا هر کار دیگری، چندان کاری نیست که انجام دادنش لذتبخش باشد. شاید تنها عاملی که آدم را مجبور به انجام چنین کارهایی می کند، زنده ماندن است فقط و نه علاقه داشتن.
و تاریکی در این عکس جایی است که مجبور نیست کاری را انجام دهد که دوستش ندارد، جایی که شاید بتوان زندگی کرد و نه گذران زندگی. شاید این آدم که در مرز بین تاریکی و روشنایی ایستاده به این فکر میکند که بماند یا برود؟ و قطعن این شخص زنده ماندن را به زندگی کردن ترجیح میدهد چرا که مجبور است. و چقدر بد که مجبور است.
شماره تماس:
۰۷۶-۳۳۳۴۴۵۵
09175461700
ایمیل:
hphoto.ir@gmail.com
آدرس:
بندرعباس، چهارراه آیتاله غفاری، فرهنگسرای طوبی، سرای هنر، طبقه۲
طراحی و توسعه توسط خانه راه حل های دیجیتال پلکس